توسط : به گزارش پایگاه اطلاع رسانی نظام پرستاری تهران، سعید نمکی در پنجمین آیین بهره برداری از پروژه های سلامت تحت عنوان پویش سراسری ره سلامت که از طریق ویدئوکنفرانس ۲۳ پروژه بهداشتی و درمانی و آموزشی به صورت همزمان در سه استان کرمانشاه، لرستان و خوزستان (دزفول و آبادان)، به بهره برداری رسید، ضمن بزرگداشت یاد شهدای دفاع مقدس و مدافع سلامت، اظهار کرد: جای خرسندی است که عزیزان ما در دانشگاه های علوم پزشکی کشور علاوه بر نبرد سرسختانه و نفس گیر با امواج سهمگین کووید ۱۹، به توسعه زیرساخت های حوزه سلامت می پردازند. همزمانی این دو موضوع با یکدیگر، در عین مضایق مالی و اقتصادی، نشانه ای از ایثار و شهادت، همت و بلندنظری در مردم شریف و مدیران دلسوز نظام و همراهی خداوند یکتاست.
وی با اشاره به پنجمین آیین بهره برداری از پروژه های سلامت، افزود: در پنجمین مرحله پویش ره سلامت، شاهد افتتاح پروژه هایی در نقاط کمتر توسعه یافته در استان های محروم مملکت هستیم. امیدواریم گوشه ای از عظمت ملت ایران را پاسخ داده باشیم و بتوانیم در کنار هم، درروزهای آتی، زیرساخت های بیشتری را به بهره برداری برسانیم. جای امیدواری است که با همراهی و همت والای مردم این سرزمین، بیماری کرونا را مدیریت کرده و مهار کنیم.
شعله های جدیدی از آتش کرونا در کشور برافروخته شده است
دکتر نمکی خاطرنشان کرد: موج دوم بیماری کرونا با همت و رشادت کادر سلامت و همراهی سایر دستگاه ها، مهار شده و به حداقل رسید. اما متاسفانه به دلیل عدم رعایت ها در بعضی قسمت ها، شعله های جدیدی از این آتش در کشور برافروخته شده است. بارها تاکید کرده ایم که اگر ۹۰ درصد از مردم اصول بهداشتی و فاصله گذاری ها را رعایت کنند و فقط ۱۰ درصد رعایت نکنند، بازهم کرونا خواهد ماند. متاسفانه با حداقل ها، حداکثرها را زیر سوال می بریم و با اضرار به غیر، باعث ضربه زدن به هموطنانمان می شویم.
ضرورت همراهی همگانی با کارکنان نظام سلامت
وی با تاکید بر ضرورت همراهی بیشتر مردم با کادر بهداشت و درمان کشور، تصریح کرد: همکارانمان در نظام سلامت بیش از پیش در مدیریت کرونا نیازمند همراهی همگانی هستند.
این نیز بگذرد…
وزیر بهداشت در ادامه ضمن تقدیر از استقامت و تلاش بی پایان و شبانه روزی کارکنان نظام سلامت در راستای مدیریت کووید ۱۹، بیان کرد: برای خداقوت به همکارانم در عرصه نظام سلامت، یکی از سروده هایم را هدیه می دهم: “برشاخه های سرد چنار بلند باغ، با بال های خیس، بی تاب و بیقرار، چکاوک نشسته بود، اینگونه می سرود: ای کاش هرچه زود، این روزهای سخت غم انگیز بگذرد. با رد پای نرم نسیمی امیدبخش، ایام بادهای بلاخیز بگذرد، با رقص و پایکوبی و گل های نوبهار، این برگ ریز مرثیه آمیز بگذرد. ای کاش هرچه زود، پاییز بگذرد. از شاخ نارون، پوپک شنید و گفت: عمرت دراز باد، این نیز بگذرد. پیچید در فضای مه آلوده کوچه باغ، این نیز بگذرد، این نیز بگذرد…
