یکی از تصاویری که در حاشیه بازی ایران و آمریکا در جام جهانی بازتاب بسیار زیادی در فضای مجازی پیدا کرد، تصویر پرستاری بود که پلاکاردی با مضمون محکوم کردن تحریمهای ظالمانه ایالات متحده آمریکا علیه ایران و سلامت کودکان ایرانی در دست داشت.
روی پلاکارد نوشته شده بود: “من یک پرستار ایرانی هستم؛ بسیاری از کودکان ایرانی مبتلا به سرطان ممکن است به خاطر تحریمهای دارویی آمریکا علیه ایران تا جام جهانی بعدی زنده نمانند.”
پرستاری که این اقدام هوشمندانهاش بسیاری از افراد را در فضای مجازی تحت تأثیر قرار داده بانویی به نام “زهرا سادات متولی” است.
او که پرستار ۲۸ ساله شاغل در آیسییوی اطفال در یکی از بیمارستانهای تهران است در گفتوگو با تسنیم میگوید: «من خیلی اهل فوتبال هستم و از کودکی علاقه وافری به فوتبال داشتم و یکی از بزرگترین آرزوهایم رفتن به جام جهانی بود؛ در جام جهانی ۲۰۲۲ به دلیل نزدیک بودن قطر به کشورمان بالاخره این امکان پیش آمد تا به این کشور سفر کنم البته به علت گرانقیمت بودن هزینههای سفر به قطر و بلیت بازیها، پایینترین قیمت بلیتها و سفر را پیدا کردم و با سفر یکروزه به این کشور، توانستم بازی ایران و آمریکا را از نزدیک تماشا کنم و سپس به ایران بازگشتم.»
او که چندسالی است به پرستاری از کودکان بیمار مشغول است، میافزاید: «من در بخش اطفال کار میکنم و از نزدیک با کودکان بیمار در ارتباط بودهام و به دلیل مزمن بودن بیماریهای کودکان و طولانی بودن بستری آنها در بخش، با بسیاری از آنها زندگی کردهام. در دور قبلی جام جهانی، مسابقات را از بیمارستان و همراه با کودکان تماشا میکردم و این مسئله در خاطرم مانده بود که یکسری از بچههای مبتلا به سرطان آرزو داشتند که فوتبالیست شوند. من درد این کودکان را به دلیل شغلم از نزدیک احساس کردهام. وقتی همسرم توانست پس از تلاشها و جستوجوهای فراوان بلیتی ارزان برای جام جهانی پیدا و خریداری کند؛ یکی از بزرگترین آرزوهایم برآورده شد و با خود فکر کردم چگونه میتوانم به برآوردهشدن یکی از آرزوهای کودکان بستری در بخش کمک کنم؟ همین باعث شد که این بنر را در دست بگیرم تا در حد وسعم مشکلات این کودکان را به افرادی که در آنجا حضور داشتند نشان بدهم.»
آنچه به نظرش جالب آمده، واکنش بسیاری از شهروندان و طرفداران تیم آمریکا بوده است. میگوید: «بسیاری از افرادی که شهروند آمریکا بودند و یا به عنوان طرفداران آمریکا در محوطه بیرونی ورزشگاه قطر حضور یافته بودند، میایستادند و بنر را میخواندند؛ برخی از آنها اشک میریختند. یکی از این شهروندان نیز جوری اشک میریخت که احساس کردم خیلی با درد کودکان سرطانی آشناست. بسیاری از آنها نیز از این بنر عکس میگرفتند و با خواندن این جملات در فکر فرو میرفتند.»
وی میافزاید: «من فکر نمیکردم که به دست گرفتن این بنر آنقدر در فضای مجازی بازتاب داشته باشد و تا فردای آن روز اطلاع نداشتم که عکسم پخش شده است اما دوستان و آشنایان بازتابها و واکنشهای مردم نسبت به این تصویر در فضای مجازی را برایم ارسال کردند.»
زهرا سادات متولی میگوید: آنچه روی بنر نوشته شده بود؛ صرفاً یک نوشته نبوده بلکه خلاصهای از مشکلاتی بوده که از نزدیک دیده و احساس کرده که کودکان سرطانی چگونه با آنها دست و پنجه نرم میکنند. میگوید: «من با کودکانی که بیماریهای مزمن و صعبالعلاج دارند به طور مستقیم کار کردهام و آنچه که روی بنر نوشته بودم بر اساس شنیدههایم نبود بلکه بر اساس دیدههایم بود و تلاش خانواده این بچه ها را برای دستیابی به داروهای خارجی را از نزدیک لمس کرده بودم. در برخی بیماری ها مانند کودکان سرطانی و مبتلا به “سیاف” که وابستگی صرف به داروهای وارداتی دارند؛ رنج این کودکان و سختیها برای تأمین داروهایشان را میدیدم زیرا گاهی اوقات شاهد بودم که نبود داروها مساوی بود با مرگ این بچهها.»
انتهای پیام/